Toplum lanet okuma yarışında. Evren'e, darbeye... E bu insanların yüzde sekseni o günlerde dualar ediyorlardı?
Evren'e ayılıp bayılanlar, darbe için "Allah razı olsun" diye gözyaşı dökenler bugün lanet yağdırıyorlar. Bu ikiyüzlülük meşhurdur bu coğrafyada.
Nereden biliyoruz? Yıllarca hoca efendi diyerek methiye düzenlerin bugün ona saldırmak için nasıl birbirleriyle yarıştıklarını görüyoruz. Bugün reis diye ayılıp bayılanların da 10 sene sonra nasıl fırıldak gibi döneceklerini de hepimiz biliyoruz. Çünkü rant elde etme, biat etme, istifade etme, fayda sağlama, yancılık yapma gibi eylemler bu insanlar için omurgalı ve mert duruştan çok daha önemlidir. Erdem denen şey onlar için yabancı bir dilde kullanılan yabancı bir kelimedir.
Bu toplum Atatürk'e bile saldırmayı marifet sayar oldu. Daha neyi konuşuyoruz ki??
En okumuş arkadaşlarıma bakıyorum. Hatta aile fertlerime... Facebook'ta bir yazı paylaşılıyor. Bildiğin yem. Kanser hastalarını sömürüyor, hukuku sömürüyor. Bir dakika düşünmeden, o yazının maksadının ne olacağını araştırmadan, anında paylaşıyorlar. Yıllardır bunu yazıyorum, fark etmiyor. Onlara sitem ettiğim için bana darılanlar, iletişimi kesenler var. "E saçmalıyorsun ama" dediğim için bana küsüp saçmalamaya devam ediyorlar. Elbette saçmalamak da özgürlük. Ne diyeyim?
Robot olduk.
Ezbere hareket ediyoruz.
Düşünmeden, hissetmeden, saldırganca, ilkelce ve gerçekten vahşice.
İlişkilerimizi bu şekilde yaşıyoruz. Dünyaya bu şekilde bakıyoruz. Günümüzü bu şekilde geçiriyoruz.
Ne düşünmemizi isterlerse onu düşünüyoruz.
Ne hissetmemizi isterlerse onu hissediyoruz.
Ne paylaşmamızı isterlerse onu paylaşıyoruz.
Herhangi bir bilginin doğru olup olmamasından çok, kim tarafından paylaşıldığına bakıyoruz.
Bizim taraf ve karşı taraf olarak ikiye böldüler toplumu. Biz de buna çanak tutuyoruz çünkü robot gibi yaşamak bunu gerektirir.
Bizim taraf bir bilgi paylaştıysa kesin doğrudur.
Karşı taraf bir bilgi paylaştıysa kesin yanlıştır, kötüdür, cahilcedir ve saçmadır.
Bu devirde ilişki yaşamak çok basit. İstediğimizi aldığımız, tatmin olduğumuz sürece ne ala. Alacaklarımız tükendiği an bir tık! Anında bloklayıp, silip yolumuza devam ediyoruz.
O parklarda uğruna saatlerce beklediğimiz, sabrettiğimiz, emek verdiğimiz ilişkiler yok artık. Bencilce, arsızca, doymazca yaşıyoruz ilişkileri.
İnsanlık ne zaman yok olacak diye beklemenize gerek yok artık.
Yok olalı uzun zaman oldu.
Garip bir şeye dönüştük. Hissiz, robotik, tatsız, tuzsuz bir şey...
"Şey" olduk artık. O kadar.
Sadece "şey".
Hepsi bu.