Festivalden bir yar gelir bizlere aman Allah çimlere bak çimlere..
Festival dendiğinde eskiden aklımıza ilk başta Üniversite Mayıs Festivalleri (Mayfest’ler) gelirdi.
Kendi okulunun festivaline zaten katılırdın ama bir de eğer başka üniversitelerde arkadaşların varsa, başka okulun festivaline gitmek de ayrı güzeldi.
Bu durum bana hep şunu anımsatıyor. Çocukken başkalarının evinde ikram edilen çikolatalar beni çok cezbederdi. Annem aynısını alıp evde verdiğinde ‘Meryem Teyze’ninki daha güzel’ derdim. Keramet Çikolatada değildi çünkü.. Meryem Teyze’nin evinde yenen çikolatadaydı…
Şimdi özellikle İstanbul’da onlarca festival yapılıyor. Hatta sıcağı sıcağına bu hafta şehri saran 26. İstanbul Caz Festivali, hafta sonu (13-14 Temmuz) elektronik müzik severler için kaçırılmaması gereken Electronica, önümüzdeki hafta yılların değişmezi One Love vee hemen arkasına da Big Burn var.
Şehirde festivallerin hız kesmeden devam etmesi çok güzel elbette.
Çünkü entellektüel zekamızı ve ruhumuzu besliyor festivaller.
Ben tabi halen en çok Rock’n Coke’u özlüyorum. E bizim gençliğimizde Rock, Grunge, Metal modaydı. İtiraf etmek gerekirse hala Nirvana dinleyerek ‘Tekno’dan ne anlıyorusunuz yahuu’ diyorum arada içimden.
‘Müziğin de modası mı olur canım!’ diyenlere maalesef ‘evet’ demek durumundayım. Benim gibi direnenler elbette var ama müziğin modası festivalleri de etkiledi pek tabi.
Kimisi sahillerde, kimisi çimlerin üzerinde kimisi Dağ’da (Kış Festivalleri) olsa da halen Üniversite festivallerin tadı damağımda.
Artık Üniversitelerde türlü sebeplerden ötürü maalesef yapılmıyor. Fakat ilkler unutulmuyor işte. Belki de keramet festivallerde değil, ilklerde kim bilir..