Vazgeçmekle saplanmak arasındaki o ince çizgi, nasıl da kesici, nasıl da cambazlaştırıyor insanı.
Bastırılmış duyguların hortlaması bir ana bakar, bir şarkıya, bir yere, bir yola…
Sevdikçe sevmek hem şifa hem ağrı.
Nasıl tarifsiz, nasıl başka…
Dün olmamış olabilir.
Bugün de olmuyor olabilir.
Ama yarın olacağına dair ümidini sıcak tutmalı insan, insan inanmalı aşka.
Beklememeli ama.
Aramamalı da. Ansızın gelir çünkü, hazırlıksız yakalamayı ve sürpriziyle sarsmayı sever.
Sihri de bu aslında.
Aşk, davetsizdir ve geldiğinde ona yaranmak için yapacaklarınızın listesi uzar da uzar.
Kusursuzluğuna erişmek nafile bir çabadır.
Olduğu gibi kabul edilmek ister.
Ama insan anlamaz halden, aşk anlamaz insanın halinden.
Ve bu dünyanın en güzel çatışmasıdır.
Dünya, tarifsiz acılarla kötülüklerle örülüyken ve pamuk ipliğine bağlıyken yaşam; aşk, yeryüzünün en ilham verici tesellisidir.
Sevenler, sevmeyenlerden daima bir adım öndedir.
Yalnızca aşkta karşılık beklemek bu denli insanidir.
Sonsuzluk yoktur, hiç olmayacaktır, her yaşam elbet sonlanacaktır.
Aşk, sonsuzmuş gibi yaşatırken, kelebeğin ömrünü kıskanır.
Bir şeye benzemez ama her şeyden evladır.
Ne zaman dışınızda kalmasını isterseniz o zaman daha çok dolar içinize.
Ne zaman uzağa gitmek isterseniz değişir yönünüz ona doğru.
Ne zaman olmaz derseniz olurlara doyamaz kalbiniz.
Ne zaman ‘aşk boş iş’ derseniz doluverir aşkla içiniz.
Aşk, intikamcıdır.
Tanrısı gibidir duyguların, ödüllendirmede ve cezalandırmada cömerttir.
Sınavı çoktur ve mahvettiniz zannederken sıvazlar sırtınızı.
Eşsiz zannederken kendinizi, yokluğuyla terbiye eder kibrinizi.
Aşk, insanı eğitir. İmkansıza inançlı, zora dirençli kılar.
Ve siz bunu bilmezsiniz.
Aşka inanın, bir gün mutlaka siz eder sizi.
Sevdiğinize sarılın, hayat uzak durmak için çok kısa.
Keşkelerle ördüğünüz dünya uçsuz bucaksız bir hapishane.
İyikilerle kazın tünelleri kaçmaya.
Sevdiğiniz her gün kutlu olsun!
Sevdiğinizi söylediğiniz her gün mutlu olsun!
Aşkınız aşk olsun!