Selin Barlas'ın Şalom Gazetesindeki yazısı şu şekilde...
Cayır cayır yanan güzelim ormanlar…
Yok olan tabiat ve yitirilen canlar…
Selin tahrip ettiği yerleşim yerleri…
Elini kolunu sallaya sallaya gezen katiller…
Buram buram ihmal kokan felaketler…
Muktedirlerin marazi hırslarıyla tükenmiş bir yığın insan…
Nefessiz kalmış bir ülke…
Çığlık çığlığa bir dünya…
William Shakespeare adeta bugünleri görmüş gibi “Cehennem boş çünkü bütün şeytanların hepsi burada” demiş…
Umut için susamış ve çaresizlikten kötülüğün içinde iyilik ararken buluveriyoruz kendimizi…
Olimpiyat Oyunlarının denk düştüğü bu karanlık zamanda ‘oyunun’ her ne kadar siyasi bir geçmişi ve yapısı olsa dahi içinde iyilik ihtiva eden anlara sarılırken buldum tüm dünyayı…
Oysaki altın madalya paylaşan, birbirine sarılan, düşen arkadaşını kaldıran sporcuların şefkat kokan fotoğraflarıyla mutlu olmak bile kısa sürdü.
Bir yandan Türkiye’nin iftiharı Filenin Sultanları türünün dileriz son örneği olan birtakım cahiller tarafından tekrar etmeye insanın dilinin varmadığı hadsiz laflara maruz kalınca… Öfkelenmemek elde değil…
Sonra haberleri açıp dünyanın öbür ucunda Amerika’da sağcı basını da arkasına almış eski Başkan Trump’ın Amerikan takımını yuhalaması ve sporcuları hedef alan çirkin sözlerini okuyup yine şaşakalıyor insan.
Olimpiyatları da romantize etmenin elbet bir anlamı yok fakat siyasetle yoğurup kirletmeye gerek var mı?
Belki Olimpiyat Oyunlarının siyasi tarihine bakıp tahlil etmekte fayda var.
Selin Barlas'ın yazısının tamamını okumak için tıklayınız...