Özdil yazısında, "Sizi bilmem… Ben her akşam son dakika diye açıklanan turkuaz tabloya bakarken, kendimi köprüde aniden zınk diye durmuş gibi hissediyorum. O anda her ne yapıyorsak bırakıp, şöyle bir gözucuyla bakıyoruz. 151 vefat, 154 olmuş, 152'ye inmiş, 155'e çıkmış, vah vah filan. Whatsapp'tan eşe dosta yazıyoruz, gördün mü 155'e çıkmış. Sonra? Bir saniye sonra unutuyoruz. Nasıl olsa ölen biz değiliz. Ölenler hep başkaları, biz yaşamaya devam edenleriz. Zaten ölenler de rakamlardan ibaret, kimmiş mesela o 155 kişi, yaşları ne, çocuk var mı aralarında, hangi şehirlerden, merak etmiyoruz, canları hayatları değil, sayıyı konuşuyoruz." düşüncesini dile getirdi.
Özdil şu ifadeleri kullandı:
"31 binden fazla insan evladı hayatını kaybetti, resmi olarak 31 binden fazla, 60 binden fazla olduğunu hepimiz biliyoruz, 60 bin insan, bir saniye sonra hatırlamıyoruz. Sürü bağışıklığı istiyorlardı, nihayet başardılar, bufalo sürüsü gibi olduk. Bir milletin başına gelebilecek koronadan bile büyük felakettir bu aslında. Düşen düşüyor, yürüyüp gidiyoruz, umursamadan, ruhsuz, duygusuz."