Ünlü yönetmen Roman Polanski’nin 2002 yapımı, Piyanist filmi, 2. Dünya Savaşı’nın henüz başında Almanya’nın Polonya’yı işgalini, bir piyano sanatçısı üzerinden anlatır. Polonya’nın en yetenekli piyanistlerinden biri olan, Yahudi Szpilman ve ailesinin Nazi işgalinden sonra değişen yaşamları, savaşın sonuna kadar devam eden süreçte ele alınır.
Szpilman, Varşova radyosunda işgalden önce yayın yapan son kişi olarak kalır ve radyo binası Naziler tarafından bombalanırken piyanosunu çalmaya devam eder. Çünkü müzik devam etmelidir! Filmin ilerleyen sürecinde, müziğe, sanata saygı duyan, Nazi subaylarının yardımıyla, bir evde tecrit de olsa piyanistimiz yaşamını sürdürür. Bir başka deyişle, Naziler, kendilerine yok edilmesi gereken bir hedef olarak gösterilmiş düşmanı, işin içine sanat girince, bambaşka bir gözle ele alır.
Pandemi dönemini de küresel bir savaş olarak görürsek, Türkiye’nin de payını aldığını söyleyebiliriz. Ama uygarlığı sembolize eden, kültür, sanat elçilerine yönelik şefkatli eller nerede? Pandemiden en çok etkilenen sektörlerden biri de kapanan eğlence yerleri ile birlikte işsiz kalan müzisyenlerdi. AVM’ler açıldı ama bir tür yaşam biçimine müdahale etmek de sayılacak biçimde, özellikle eğlence yerlerine hiçbir hoşgörü getirilmemekle kalınmadı, yardım da edilmedi. O insanlar artık intihar ediyor!
İKİNCİ İNTİHAR
Yeni intihar, İzmir Buca’dan geldi. 11 aydır işsiz olan, bağlama sanatçısı, iki çocuk babası Erdem Topuz yaşamına son verdi. Konu ile ilgili olarak İstanbul Müzisyenler ve Sahne Emekçileri Derneği yöneticisi Mert Baydeniz, “Son iki ayda intihar eden ikinci müzisyen kardeşimiz. Pandemide zor durumdayız, sosyal güvencemiz yok. İktidar yanlısı müzisyenlerin sesleri çıkmıyor, ülkemizde nam salmış sanatçıların arkasında çalan federasyon başkanının sesi çıkmıyor.
Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın verdiği 3 bin TL ile bu işin dönmeyeceğini çok iyi biliyorlar. Kira 1500 TL, faturalar bin TL, eşi, çocuğu varsa. Bu şekilde nasıl mücadele edeceğiz” sözleriyle durumun vahametini gözler önüne seriyordu. Pandemi açıklanıp kapanma başlayalı, bir ay sonra bir yıl bitecek.
En başından beri sanatçı, müzisyen, sahne emekçilerinin yaşadığı problemler, önemsememeye devam ediyor. Bazı belediyeler bazı sanatçılara olanak tanırken ya da bazıları çevrimiçi konserler sunarken, bazıları hiç görmüyor. Müzik susuyor, müzisyenler ölüyor!