Oyunculukta utanç duygusu olmaz

Yeni diziniz hayırlı olsun. Bugünlerde sizin için hayat nasıl gidiyor? Hayat bugünlerde bolca gülümsetiyor şükürler olsun diyorum her gün. Hem bu projede yani Kırlangıç Fırtınası‘nda Fikret Kuşkan, Ayşenil Şamlıoğlu gibi ustalarla beraber bir masala hayat vermek hem de Kapadokya’da olmak mutluluk verici. Hem de “Popüler Gerçek” isimli bir tiyatro oyununda sahneye çıkıyorum. Çalışmak beni mutlu eden şeylerin başında geliyor, mesleğimi seviyorum ve icra edebildiğim için çok şanslıyım. Şükür etmek, hayata teşekkür etmek bu aralar bolca yaptığım şey bu sanırım.

Herhangi bir konuda rahatsızlığınız veya şikayetiniz olduğunuzda tavrınız nasıl olur? Bu konuya bağlı değişir. Ama ortak nokta çözüm aramak olur, çözebilmek için her yolu denerim, konuşmak, tartışmak, susmak, düşünmek, zamana bırakmak hepsi geçerli. Ama bildiğim tek bir şey var çözülemeyecek bir sorun yoktur, bahanelere sığınmadan kendiyle yüzleşmeli önce insan, sonra yollar kapılar zaten ardına kadar açılıyor. Hayat size çözüm yollarını bir şekilde gösteriyor.

Kırlangıç Fırtınası ile yollarınız nasıl kesişti? Limon Film ile yollarımızı ayırmadık zaten hep temastaydık, sonra bu proje geldi, senaryosu beni heyecanlandırdı. Çok dişi bir hikayeydi ve çok renkli karakterlerle daha da heyecan verici olacağı belliydi. Ülfet kolay bir rol değil. Hayat onu sertleştirmiş, sadece bir gün yaşayabilmiş olsa da anne olduğundan yüreği sevgi, hasret dolu. O kısım ise yumuşacık bir iki durumun arasında gidip gelmekte. Ne kadar dışarıdan kabuğu sert görünse de çok duygusal ama inatçı ve asla pes etmeyen bir yapısı var. O pes etmeyen yanını seviyorum.

Aşk avaz avaz yaşansın... Sizin için ideal roller hangileri olabilir, dram mı, komedi mi? Oyuncu kimliğimden önce bir kadınım. Bu yüzden kadınların hikayeleri, dramları, hayattaki yolculukları, anları beni etkiliyor. Komediden çok kara mizah her zaman bana çekici geliyor, izlemeyi de okumayı da severim. Zaman size neler öğretti? Zaman bana çok şey öğretti en çok da kendimi, nasıl bir insan olduğumu sonra olduğum bu insanla barışmayı. Hayata karışınca kendinle yüzleşiyorsun, kendine şaşırıyorsun bazen sancılı bir süreç ama tünelin sonunda hep ışık var. Korkmamak gerektiğini öğrendim ne olduğun insandan ne de hayattan.