Işıl Reçber’in düştüğü tuzak

Hastalık bizden hızlı. Anlamakta ağır davranıyor, yavaş kalıyoruz. Şu anki aklı olsa öyle yapar, televizyona çıkıp bir de savunur muydu sanıyorsunuz? Tanısanız, dünyanın en tatlı insanı: Oturmasını kalkmasını bilen, ne yaptığının farkında, akıllı, neşeli, çevresine zarar vermeyi bir kenara bırakın, faydalı olmak için çırpınan bir kadın. Nereden mi biliyorum? Sokak çocukları için faaliyet gösteren ÇABA Derneği’nde ikimiz de gönüllüyüz.

Beraber günler, gecelerce prova yapmışlığımız, sonra sergilediğimiz tiyatrolarla derneğe katkı sağlamışlığımız var. Aklının ucundan geçmez birine zarar vermek, günahına girmek, vebalini almak. Hele de deli gibi sevdiği eşi Rüştü’ye. Ama artık bir akıl tutulması mı demek lazım, başka bir şey mi bilmiyorum; yurtdışından döndüğü halde kendini karantinaya almadı; günlük hayatına, işine gidip gelmeye devam etti.

Hatta Kanal D’de yayımlanan “İkinci Sayfa” programına bağlanıp yaptığını savundu: “Ben işimden evime, evimden işime gidiyorum sadece...” Demiyorum ki hastaneye kaldırılan Rüştü Reçber’e hastalığı o bulaştırdı. Demiyorum ki Rüştü’ye bulaştırdığı gibi işyerindeki çalışanlara, otopark görevlisine, alışveriş ettiği büfeye, kağıt para alıp verdiği insanlara hastalığı Işıl yaydı...Olmayabilir.

Ama binde, milyonda bir dahi olsa böyle bir ihtimal var. Kendisi iyi ama Rüştü hastanelik oldu. Daha 46 yaşında, sporcu, aslan gibi adam. Eminim atlatacaktır. Fakat atlatsa bile, hastalığın ciğerlerde “buzlu cam” tabir edilen bir kalıntı bıraktığından söz ediliyor. Belki o kalacak, yarın öbür gün yaşlılığında başka bir hastalıkla mücadelesinde Rüştü’yü zayıf kılacak...