Hangi renk hangi ressamı çağrıştırıyor?

İtalyan ressamlar ten rengini bulmak için astar olarak kil minerali pigmenti kullanıyordu. Kil, kırmızı ve pembe renkleri nötralize ediyor, ahşap üzerinde daha mat bir görünüm sağlıyordu. Fakat zamanla boyanın üst katı solup yüzlerde ölü yeşili bir renk oluşmasına neden oluyordu. Bazı eski tablolarda yüzlerin yeşilimsi bir renge bürünmesi bu yüzdendir. Örneğin, Duccio’nun bir tablosunda Cebrail’in ve Meryem Ana’nın yüzleri yeşilimsi bir hal almıştır.

Rönesans ressamları siyah rengi üretmek için kemik ya da fildişi yakıyor, gaz lambalarının isini topluyor ve yanmış üzüm asmalarını öğütüyordu. Siyah renk çoğunlukla ölümü çağrıştırıyordu; fakat bir ressam 1915’te bu renge yeni bir anlam kattı. Rus ressam Kazimir Maleviç ilk Siyah Kare’sini boyadığında, soyut geometriciliği benimseyen Süprematizm akımını yaratmıştı. 1935’te Sovyetler Birliği’nde öldüğünde hayranları, üzerinde siyah kareler olan bayraklar taşımıştı. Mezar taşı ise beyaz bir küpün üzerindeki siyah bir kareden ibaretti.

Mor, kraliyetin geleneksel rengidir. 1856’da William Perkin adlı İngiliz eczacı bir tesadüf sonucu ilk sentetik boyayı üretmişti. Leylak rengiydi bu ve 1862’de resmi onay almıştı. Kraliçe Victoria’nın bir uluslararası sergide giydiği elbisenin leylak rengi olması bu rengi moda haline getirmişti.

Sarı deyince insanın aklına Van Gogh gelir. Ünlü ressam sarıyı “mutluluğun rengi” olarak ifade ediyor ve 1880-90 yılları arasında yaptığı resimlerin çoğunda bu rengin hakim olduğu görülüyordu. Doktorlar Hollandalı ressamın sarılık geçirdiğine inanıyor ve yüksükotundan yapılan bir ilaç yazıyordu. Bu ilaç, kullananların sarı görmesine yol açabiliyordu. Van Gogh’un sürekli içtiği pelin otu çayındaki etken madde tüjonun da aynı şeye neden olabildiği biliniyor.