Yorgun ve kırılgan geçen günlerin ardından şöyle gerilere gidip kayıplarımıza bir bakalım. Bu güne kadar dünyada coronadan kaybettiğimiz canlarımızın sayısı 813 bin kişi tabiki bununlada bitmiyor sessizliğe bürünmüş şehirler, çöken ekonomiler, bozulan psikolojiler ve hiç düzelmeyecek olan ekonomiler.
Kişisel fikrim dünyanın ve doğanın homo sapıens te intikam alma durumuydu, konuya çok girmeyeceğim bu durumu arkeologlar, biyologlar ve zoologlara bırakmak gerektiği kanısındayım. Bu salgındada ekonomisi güçlü ülkeler, orta ölçekli kendini çeviren ülkeler, iç savaşın ve savaşın vurduğu bitik durumda olan ülkeler.
Ekonomisi güçlü olan ülkeler bütün halkının ekonomik olarak yanında olacağını hiç bir şeye ihtiyaç duymayacaklarını açıkladılar, bizim gibi ülkelerde ise bankalarda verdikleri kredi desteği (büyük çoğunlukla esnaf sicil bozuk diye alamadı ) sağlandı. Bu işte bir gariplik olmalıydı, ekonomik olarak kötü bir gidişat olsa da sağlık alanında gerçekten de çok iyi yönetilen ülkeler arasında en iyi olanlardan biriydik, hala da öyle olduğunu düşünüyorum.
Ama bunun yanında unutulan, hatırlanmayan, basın tarafından adı bile söylenmekten kaçınılan, destek alamayan, hatta batan sektörler var ki; baktığınız zaman bacası olmayan fabrika olan eğlence sektörü milyonlarca insanın faydalandığı evine ekmek götürdüğü bir sürü garip gelişmenin olduğu bir sektör.
Önce meyhane Cafe ruhsatı olan yerler açıldı, fakat gariplik buradan sonra başladı: Eğer ruhsatınızda içkili lokanta ibaresi varsa bar veya gece kulübü de olsanız açıp işletebiliyorsunuz. Bu sektör arasında adaletsizliği ortaya çıkardı. Yani sizin meyhaneniz olsa ve içkili lokanta yerine bar ruhsatı almış olsanız açamıyorsunuz.
Garip ki ne garip, gelelim dedik ya büyük bir sektör ve bu sektörde çalışanların ne yaptığına; kısa çalışma ödeneği ile (bunu da çok küçük bir kısmı alabiliyor) hayatlarını devam ettirmeye çalışıyorlar. İçlerinde evli iki, üç çocuğu olan anne babasına bakan insanlar da, virüs sonrası tası tarağı toplayıp memleketine giden de var.
Psikolojiler bozuk hayatlar tarumar ama ses yok bu da garip geliyor. Barlar kapalı kaldığı sürede sorun yaşayan yan sektörlerde var. Bunlardan ilki büyük veya küçük tedarikçi firmalar, taksiciler, bakkal ve marketler, büfeler, lokantalar bunlarda ses var mı? Yok.. gelelim bar ve gece kulübü sahiplerine kiralarını ödeyememekten çoğu batmak üzere ve ya battı kapattı ses var mı tıksırın var mı çok cevap yine yok.
Anadolu’da gelen çoğu Üniversite öğrencilerisi part time çalışarak harçlığını çıkarır artık bar ve gece kulüpleri kapalı olduğundan böyle bir şansları da olmayacak. Neresinden bakarsak sorun ve çözüm bekliyor. Şunu söylemek gerekiyor metrolarda, otobüslerde, minibüs ve dolmuşlarda insanlar sosyal mesafeye bile dikkat etmeyip hareket ederken barların ve gece kulüplerinin kapalı olması. Ayrıca ne zaman açılacaklarına dair bir tarihin bile olmaması, yok hükmünde olmaları talihsizlik değil midir?
Bir de aralarında adaletsizlik var ki sorma gitsin, yapılacak en doğru şey aynı hijyen ve sosyal mesafe kuralları ile bar ve gece kulüplerinin açılması olmalıdır. Bar ve gece kulüplerine sonra geri döneceğim fakat yine unuttuğumuz tiyatro ve tiyatro emekçilerimiz var.
Sayıları azımsanmayacak kadar fazla olan özel tiyatrolar onlar da aynı sorunu yaşıyor seslerinin duyulması gerek. Şunu belirtmek gerek pandemi bütün dünyada ve bizde ağır geçiyor, ama dünyada insanlar güvende yarın sosyal devletin onları yalnız bırakmayacaklarını biliyorlar.
Bizlerin de tek istediği belirsizliğin ortadan kalkması, devletimizin geriye dönük ve hala devam eden kiralarla ilgili bir çözüm üretilmesi, vergi barışının sağlanması ve kapalı olan yerlere çalışanlar dahil destek olunması, yoksa ciddi bir işsizler ordusunun ülkemizi beklemekte olduğunu düşünüyorum.
Güzel günler görmek umuduyla hoşçakalın.