Herkesin kendi hikayesi vardır malum...
Sevdikleri, sevmedikleri...
Kaba insanları sevmem mesela ben. Haksızlığa gelemem. Egoist insana tahammül edemem.
Bir de bazı tarihler vardır. Onları da hiç sevmem.
Mesela 2 Temmuz...
Evlilik yıldönümümdü aslına bakarsanız. En sevdiğim günlerdendi.
Fakat malum, özel günleri kutlayamayanların ülkesi olduk. Hangi tarih desen bir kara lekesi var...
O tarihte Sivas' ta aydınları yaktılar örneğin... Karanlıktır o tarih, aydınlığı yaktıklarından beri benim için.
24 Ocak da onlardan biridir mesela.
Nasıl olmasın ki?
Mumcu' yu öldürdüler...
Gaffar'ı öldürdüler.
Bu ülkenin gördüğü en adam gibi adam siyasetçilerden biri de sonsuzluğa yürüdü...
Hiç 24 Ocak olmasın isterim o yüzden...
Dediğim gibi,
Özel günleri kutlayamayanların ülkesidir Türkiyem...
Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olanların ülkesidir.
Faili meçhuldür memleketim,
Hüzündür, kederdir...
Ama dramayı da sevmem aslında ben.
Ne seversin derseniz...
Simurg'u severim ben.
Hani siz Zümrüd-ü Anka diye bilirsiniz... Üzerinde 30 kuşun rengi vardır. Bu yüzden Farsça'da 30 kuş anlamına gelen Simurg demişlerdir adına.
Rengarenktir memleketim.
30 renktir.
Onlar bir rengi öldürünce bittik zannederler ama küllerinden doğar memleketim.
Bir öldürürler, bin oluruz.
Uğurlar, Gaffarlar, Türkanlar, Necipler, Hrantlar, Berkinler ölmez bu memlekette...
Bin yanarız, sonra küllerimizden doğarız.
İster bomba patlat, ister mermi sık, ister adını sil her yerden, ister ayyaş de...
Mustafa Kemaller ölmez memleketimde.