45'lik Hikayemize baharın 2. Ayı Nisan’da başlamıştık.
Bahar yeniden doğuşu simgeler; ağaçların dallarının ve doğanın yeniden canlanıp, binbir kokunun bize sunulmasını görürüz. 45'lik Hikayemiz sonbaharın 2. Ayı Ekim’e yaklaşırken bitmek üzere...
Sonbahar ağaçların dallarını döktüğü, doğanın yeniden kendini var etmek için uyuduğu bir dönemdir. Ama bizim için öyle olmayacak gibi...
Bizim hikayemiz başlayalı tam 28 yıl oldu. Kocaman yaşanmışlıklar, binlerce insanın evlendiği, binlercesinin evlilik teklif ettiği, ayrıldığı, barıştığı, ağladığı, güldüğü, büyüdüğü, yaşlandığı, bazılarımızın sevdiklerini kaybettiklerinde sığındıkları, bir çok oyuncu, sanatçı ünlü olduğunda, bir çok oyuncu, sanatçı daha yeni doğduğunda var olan el emeği göz nuruyla duvarlarını işlediğimiz 45'lik bar yakında olmayacak.
Bunu yazmak benim için ne kadar zor bilemezsiniz, nefesim boğazımda düğümleniyor.
Pandemi başladığında ilk kapatılan yerlerden biriydik. Bir çok yer açılmasına rağmen (cafeler, içkili lokantalar, AVM'ler) biz hala açılmamakla birlikte açılma belirsizliği devam ederken desteksiz ve nefessiz kaldık.
İşyeri Sahibi kirasını (tam olarak), bankalar kredisini, alacaklılar alacaklarını istiyor. Okuyuculara sormak isterim; 7 Aydır mücbir (covid19) sebepten dolayı kapalı olan bir işyeri kirasını, borçlarını ve kredisini nasıl ödesin?
Cevap, hepimizin bildiği sonuç bunu 1 ay önce yazmıştım.
Pandemide unutulan eğlence sektörü batıyor. Çözüm üretebilecek durumdayken üretmiyoruz. Pandemiden dolayı Kapalı olan yerlerde kapalı kaldığı süre içerisinde kira alınmamalıdır, açıldığında ise ilk 6 ay yarım kira alınmalı, kredileri ve borçları işyeri açılana kadar faizsiz ötelenmelidir.
Yapılabilir mantıklı bir çözüm olduğunu düşünüyorum. Olmadı, iktidar da, muhalefet de bizi unuttu. Yüz binlerce çalışanıyla birlikte yok sayıldık.
Bütün tarihi, yaşanmışlıkları umursamaz bir tavırla yok sayıldı. Son darbeyi de işyeri sahipleri vuruyor.
Ben 45'lik bardan yola çıkarak bütün sektörün yaşadığı duygu bozukluğunu anlatmaya çalıştım. Ama çalışanlar tarafına çok değinmedim, benim tanıdığım yüzlerce çalışan var ama sanki bu durum normalmiş gibi 1.170 TL ile geçinmenin yollarını arıyorlar. Zor tabii ki, psikolojisi bozuk aileler kira, faturalar, yiyecek derken sürekli borçlanma başlıyor ve işsizlik ve çözümsüzlük aynı paralelde psikolojik rahatsızlıklara sebebiyet veriyor.
Gelelim biz işverenlerin durumuna; biriken kira, kredi ve tedarikçi borçları, açılma belirsizliği, puzzle'ın kaybolan parçası gibi eksik olduğunu görüyor herkes, ama ne bulmak için bir çaba sarfediliyor, ne de varlığı hatırlanıyor.
Bütün bar, club , birahane ve pavyon işletmecileri ve çalışanları zor durumda, kira konusunda bile ciddi muallak durumlar ve kapalıyken tam kira isteyen işyeri sahipleri.. 'Ben bir kuruş inmem, hatta zam dönemi geldiğinde kiramı arttırırım, işine gelmiyorsa çık, ben yenisini bulurum' diyen işyeri sahipleri var.
Çözümleri önerdim ama kaale alınacağını sanmıyorum. Ama içimin yandığını nefes alamadığımı biliyorum, çünkü 28 yıllık Beyoğlu’nun en sevilen mekanlarından biri olan 45'lik yakın zamanda tarihe karışacak.
Beyoğlu’nda bir güzellik daha yok olacak. Çok yazdım sesimizi duyun diye bazen çok üzücü cevaplar da aldım; "o kadar para kazandınız, 5 ay cebinizden yiyin ölür müsünüz, devlete yük olmaya çalışıyorsunuz."
Biz devlete yük olmak bir tarafa, kapandığı günden beri sesi bile çıkmayan ne kadar yük yüklense, hakaret edilse de ah demeyen bir sektörüz. Kimseye kızgın değilim desem de yalan söylemiş olurum. Ama biliyorum ne tarihler yok oldu, Sümer, Akad, Babil, Yunan, Pers, Osmanlı vs bizimki küçük bir tarihti...
Komşulukların olduğu, toprak sahada top oynandığı, mahalle kültürünün olduğu, insanların birbirine saygılı, büyük, küçük bilinen bir zamanı bizden büyük olan sanatçı, oyuncu abilerimizden öğrendiklerimizle bir dünya yaratmaya çalıştık adını 45'lik koyduk.
Kadim medeniyetler yanında bir hiç olabilir ama çok bizden ve bize ait, özlemini çektiğimiz şarkılarımızla komşuluk ve mahalle kültürünü öğretmeye çalıştık.
45'lik böyle bir kültürün temsilcisiydi. Yazılacak çok şey var ama her söylenen söz acı veriyor. Ben derdimi ifade etmeye çalıştım, unutmayın bu sadece benim değil milyonların derdi..
Sesimize ses olun, müziğe ses verin, başka mekanlar kapanmasın diye sağlıkla ve sağlıklı kalın.
TEK İSTEDİĞİMİZ: ÇÖZÜM... ÇÖZÜM...