‘HAYRET ETME, GAYRET ET’
Nice zamandır ‘Çabalamak’ üzerine fazlaca kafa yoruyorum.
Kader hakikaten gayrete aşık mıdır? Yoksa, nasibimizde yoksa dayak bile yiyemez miyiz..?
John Lennon amcanın dediği gibi ‘Hayat biz planlar yaparken başımıza gelenler midir?
Amerikan edebiyatının usta kalemlerinden Charles Bukowski amca da ‘Ça-ba-la-ma’ derken bunu mu demek istemiştir? Bu çalkantılı hayatın sahibinin mezar taşında neden ‘Çabalama’ yazmaktadır?
Hayret etmeyelim, gayret mi edelim? Yoksa ‘Su akar yolunu bulur mu?’
Kendi deneyimimimle bu ikileme şöyle son verdim. Özel hayatımızla iş hayatımız ‘Çaba’ konusunda derecelendirme farkı gözetmeli.
Özel hayatlarımız, iki kişilik çaba gerektiriyor. Yani tek kişinin sürekli çabası hayal kırıklığından başka bir işe yaramıyor fakat iş hayatında kendi çabanızla asgari bir başarı yakalayabiliyorsunuz.
İş yaşamında hiçbir emek sarf etmeksizin başarı, takdir, terfi bekleyen bir grup insana hayret ediyorum. Adam saatinde işe gelmiyor, sürekli bir bahanesi var. Kendi alanı ile ilgili bir adım ilerlemek için bir çabası, motivasyonu yok. Suratı beş karış ama bir araba dolusu laf. İcraat var mı? –Yok.. ama laf çok.
Sonra hayret ediyor. ‘Neden ben değil?’
Neden mi dostum.. Çünkü sen potansiyelini kullanmıyorsun. Liyakatsizsin.. Gayret etmiyorsun ama hakkınmış gibi hayret ediyorsun! Üstelik tüm bunları yaparken karşındakinin de zekasını küçümsüyorsun. Cin olmadan adam çarpmaya çalışıyorsun.
Burada motivasyon’un çok büyük katkısı var. O olmadan olmuyor. Fakat motivasyonunu kaybettiğin noktada ise gideceksin, yer değiştireceksin. Ağaç gibi olduğun yere çakılmanın manası nedir?
Sen elinden geleni yaptığında hala hak ettiğini alamıyorsan, o zaman daha çok çaba sarf edeceksin.
Pes etmemek üzerinde Ernesto Che Guavera’nın çok sevdiğim bir sözü ile bitireceğim.
‘Belki hiçbir şey yolunda gitmedi, ama hiçbir şey de beni yolumdan etmedi..’