Bugünkü krizde ise ABD’den kaynaklanan siyasi yönü büyük olmakla birlikte 2001’de sağlamlaştırılan bankacılık sisteminin son 7 yıldaki aç gözlülüğünün yarattığı etkiyi de yok sayamayız…
Çünkü geri dönüp dönmeyeceğine bakmadan kredi dağıttı; işadamı da dağıtılan kredinin tadını çıkardı.
Borçlar birikti, firmalar el değiştirdi ama kredi pompalama çılgınlığı son bulmadı…
Birkaç iyi tüccarın yatırımı dışında, inşaat ve ithalata dayalı ekonominin zirvesine ulaşıldı…
Şimdi 220 milyar doların ödeme vakti geldi…
ABD de fırsatı kaçırmadı…
Soğuk savaş sonrası Türkiye ile arasında bir türlü bitmeyen güç savaşının aracı haline getirdi…
Trump sorunu kendine yakışan Arabesk davranış içinde “Ya benimsin ya da toprağım” noktasına taşıdı; sonuç doğuracağını sandı…
Ancak 6 krizden yapısal sorununu çözerek çıkan Türkiye’nin 7’ncisinden de ithalat ile krediye dayalı beton ekonomisinden kurtulma fırsatını verdi…
Daha önemlisi, müttefikinin ürettiği dış politika dayatmasından kurtarıp, kendi siyasetini müttefikiyle müzakere ederek bölgesinde uygulayan ülke olmasını kolaylaştırdı.
Unutulmasın ki bu coğrafyada çekilen acı insanını olgunlaştırır, yaşanan krizler de ülkeleri güçlendirir…