TUBA BÜYÜKÜSTÜN ELLE DERGİSİNE POZ VERDİ.. FOTO GALERİ
İşte o röportajın bir kısmı;
Neler endişelendiriyor seni?
Deprem mesela... Hayatında aklına depremi getirmeyen bir insandım, şimdi kabusum oldu. Deprem olsa ne yaparım, kızları nasıl çıkarırım... Şimdi anlatırken bile içim fena oldu! Sonrası var; uçak... Ben trübülansta bile çevremdeki korkan yolculara, “Sakin olun, patika bir yolda arabayla gittiğinizi farzedin” filan derdim. Şimdi en ufak bir sarsıntıda gözümden yaş geliyor.
Kızlarla bindiğinde mi yoksa yalnızken mi daha çok korkuyorsun?
Her türlü korkuyorum. Kızlarlayken, “Onlara bir şey olursa” diye, yalnızken “Bana bir şey olursa onlar yalnız kalır” diye...
Daha korkuncu ne biliyor musun?
Yapmaaaa...
Biraz büyüdüğünde uçağa sensiz binmesi!
TUBA BÜYÜKÜSTÜN OYUNCULUĞUYLA BÜYÜLEDİ! VİDEO GALERİ!
Hayal bile edemiyorum.
Ankara turnesindeyken hafta sonu için Ada ve babası yanıma geldiklerinde, uçak inene kadar oyuna çıkamamıştım. Paralize olmuş gibi kalmıştım. Hepimizin çocukları Allah’a emanet... Allah güzel yazı yazsın hepsine.
Amin. Bütün çocukların yüzü gülsün, sevgi görsünler, en büyük dileğim bu.
Öyle takıntılı bir anneliği yok Tuba’nın. Kendimi düşünüyorum da Ada’nın üstünü temiz tutmak uğruna yanımda bavulla dolaşır, helâk ederdim kendimi. Tuba, dert etmiyor; “Çocuk onlar” diyor. Bu rahatlığı sayesinde bol bol geziyorlar belli ki. 2,5 aylık bebekleriyle ailece Paris’e gidip 15 gün kalmışlar ve hiç sıkıntı çekmemişler. Çocukların farklı yerlere seyahat etmesinin onların algısını açtığını düşünüyor. “Anlamasalar bile, değişen koku, dil, renkler bile algıyı açar” diyor. Kesinlikle katılıyorum bu fikre. Dizi çekiyorsun, sete gidiyorsun. Nasıl organize oluyorsun?
Bu yıl çalışmayı hiç düşünmüyordum. Sonra bu proje geldi ve çok sevdim. Yapımcıma dürüstçe, tam zamanlı çalışamayacağımı söyledim. Kabul ettiler ve çok şanslıyım beni çok iyi idare ettiler.
Kızlarımın özel anlarını kaçırmak istemem
TUBA BÜYÜKÜSTÜN İKİZLERİYLE.. FOTO GALERİ
Bundan sonra hep böyle belli zaman kısıtlamaları içinde mi çalışacaksın yoksa çocukların biraz büyümesini mi bekliyorsun?
Açık söyleyeyim, bir daha eskisi gibi çalışamam. Onlara haksızlık ettiğimi düşünmem, vicdan azabı hissetmem bir yana, onların büyüdüğünü ve özel ânlarını kaçırmak istemem. Bizimki iş değil, hayatını veriyorsun. Artık hayatımda çocuklarım var ve onların hayatından veremem.
Okul demişken, bugün okul heyecanını yaşadınız. Nasıldı?
Okul derken, oyun grubu tabii daha... Birkaç saat gidip, yaşıtlarıyla oynayacaklar bundan böyle. Hiç sıkıntı olmadı. Bir de ikiz çocukların iyi bir tarafı var, nereye bıraksan yanında tanıdığı biri ile gitmiş oluyor (Gülüyoruz)...
Sen nasıl hissettin?
Doğumdan beri ilk kez rahatlamış hissettim. Toprak ve Maya’yı okula bıraktıktan sonra sahile indim ve deniz kenarında bir taşın üstüne uzandım. İnanılmaz bir mutluluktu. Hak ettiğim ve çocuklarımdan çaldığımı hissetmediğim, bana ait bir
zaman dilimi...
Yoldan geçen bisikletliler, “Hey, iyi misin?” diye seslenmeselerdi herhalde epey öylece kalırdım. Onlar okuldayken artık benim de vicdan azabı duymadan, kendime ayırabileceğim bir zamanım var.
Toprak ve Maya’nın kıyafetlerini kendim dikiyorum
Heyecanlandın mı kızların okula başladı diye?
Onur bir mesaj atmış (Cep telefonundan mesajı okuyor); “İki noktaydılar şimdi kreşe gidiyorlar” diye yazmış.
Böyle işte...
Esra’nın dediğine göre, sette sürekli kızlar için bir şeyler dikip örüyormuşsun?
Onlar olmadığı zaman, onlar için bir şey yapmak Toprak ve Maya ile vakit geçiriyormuşum gibi hissetmemi sağlıyor. Onlar yanımda gibi geliyor.
Çok etkilendim bundan. Neler yapıyorsun peki?
Ben istediğim gibi kıyafetler bulamıyorum çocuklarım için. Yani, rahat, kumaşı iyi, basit giysiler bulamadığım için oturup kendim yapıyorum. Rahat etsinler istiyorum; şalvar gibi pantalonlar falan dikiyorum. Arkadaşlarımın çocuklarına da doğum günü hediyesi tulumlar falan dikiyorum. Zaten severdim ama kızlarım için yapmayı çok çok seviyorum.